Innovatie en ontplooiing van mens en maatschappij lopen gevaar op het moment dat wij ons dienen te conformeren aan een status quo en zo onze vrijheid op een autonome mening en persoonlijke ontwikkeling verliezen.
De discussie over de instroom en opvang van asielzoekers en economische vluchtelingen in Nederland is er één, die bij veel mensen veel emotie oproept. Je bent of vóór ofwel tegen. In het laatste geval krijg je direct een stempel van fout, racist of xenofoob opgeplakt.
Het besef, dat er geen openlijke discussie over gevoelige onderwerpen meer gevoerd kan worden, zonder direct publiekelijk geframed of gecancelled te worden, doet iets met mensen. Zowel binnen de politiek als maatschappelijk overheerst het gevoel dat een afwijkende mening (ongeacht context) niet meer mag, tenzij deze binnen de nieuwe mondiale norm van de woke beweging valt. Een beweging die pleit tegen discriminatie van specifiek bepaalde groepen, sociaal maatschappelijk onrecht politiek kleurt en zogenaamde inclusie gebruikt als verdelingsinstrument. Een beweging die intussen iedereen, die niet binnen de door hen getrokken lijntjes blijft, monddood maakt. Ik vind daar wat van.
Als het gaat over de inhoud en om feiten en men netjes kan onderbouwen waarom iemand een bepaalde mening is toegedaan, dan vind ik het van groot belang dat we altijd gesprekken blijven voeren.
Naast dat de instroom op dit moment voor Nederland te groot is om een humane opvang én een goede en snelle beoordeling op de verblijfsstatus te kunnen leveren, wordt mijns inziens nog te makkelijk over het feit heengegaan dat de asielcrisis doorwerkt in alle aspecten van de samenleving. Er zijn momenteel meerdere crisissen in het land, welke allemaal met elkaar in verband staan.
Woningnood is daar één van, een combinatie van meerdere factoren. 80% van de asielzoekers wordt in Nederland statushouder, waarbij het recht op voorrang bij huisvesting en zorg wordt verkregen. We hebben last de van vergrijzing, ouderen blijven langer in hun gezinswoning wonen doordat er geen ander aantrekkelijk aanbod is en zo stokt de doorstroom van ouderen. Vanwege de stikstofcrisis kan er minder bijgebouwd worden en door deze overlap van gebeurtenissen vallen jongeren en starters nu buiten de boot. Ook in onze zorg voelen we dat de onrust toeneemt, mensen zijn ongerust over het personeel (te weinig personeel, hoge werkdruk, laag salaris), de hoge kosten, de kwaliteit van de ouderenzorg, de wachtlijsten, bureaucratie en de grote macht van verzekeraars. Daarnaast zijn er fikse problemen binnen de jeugdzorg en kampt ons onderwijs met grote tekorten. Men zou naar al deze facetten moeten kijken en daarop afwegen in hoeverre de omvang van de instroom op dit moment verstandig is.
We moeten zorgen dat we bovenstaande eerst met zijn allen op orde krijgen en constateren dat 1000 asielzoekers per week gewoon teveel is. We moeten daarom een signaal afgeven naar de landen van eerste binnenkomst om hun verantwoordelijkheden op te pakken door zich te houden aan het gemaakte Dublin akkoord. We moeten asielzoekers, die via een EU land Nederland betreden, daarom terugsturen naar dat EU land en hun aanvraag niet in behandeling nemen.
We roepen de VVD op hier het voortouw in te nemen!
Klassiek Liberaal binnen de VVD
