Ik leerde Frits Bolkestein kennen via mijn vrienden Derk Jan Eppink en Tom van der Maas. Tom was zijn voorlichter en Derk Jan werkte voor Frits in de Europese Commissie. Regelmatig lunchten zij met elkaar in het Amstelhotel te Amsterdam en daar begon mijn contact met Frits. Daarvoor heb ik hem meerdere keren ontmoet en uiteraard volgde ik Frits op de voet toen hij fractievoorzitter was van de VVD, maar van een persoonlijk contact was indertijd nog geen sprake. Frits en ik deelden de liefde voor de kunsten, toneel en muziek. Wij hebben heel wat tentoonstellingen bezocht, vaak in gezelschap van zijn vrouw Femke en van Tom zijn vriend en voorlichter. De laatste jaren nam de mobiliteit van Frits af en brachten we de cultuur en muziek naar het Rosa Spier Huis, waar hij en Femke verbleven. Zo konden wij blijven genieten van cultuur en mooie klassieke concerten.
De donderdag voor zijn overlijden hebben Derk Jan Eppink en ik hem nog bezocht. In het restaurant van het Rosa Spier Huis aten wij een broodje en salade. Een gebakken eitje met druivensap voor Frits. Dat at en dronk hij graag, vertelde het meisje van het restaurant. Frits memoreerde tijdens de lunch ons bezoek aan het Dordrechts Museum een aantal zomers geleden. Dordrecht is mijn thuisstad en de zon scheen volop die dag. Wij genoten op die mooie zomerse dag een lunch in de prachtige tuin van het Dordrechts Museum omgeven door enorme platanen en beuken van 100 tot wel 200 jaar oud. Die hebben veel indruk gemaakt op Frits. Tijdens menig bezoek aan Frits begon hij over de wondermooie tuin en de imposante bomen van het Dordrechts Museum. Tijdens ons afscheid die donderdag vroeg hij hem in het zonnetje te zetten achter de grote ramen van het Rosa Spier Huis. Daar zeiden wij elkaar gedag en lieten we Frits tevreden achter. Het was ons laatste bezoek. Maandagavond 17 februari overleed hij. We gaan hem missen.
In memoriam, geschreven door Remco Valkman.
